Η 4η γενιά Honda Accord κυκλοφόρησε το 1989. Το αυτοκίνητο αυξήθηκε αισθητά σε μέγεθος, "περπατώντας" στη μεσαία κατηγορία, και επίσης έχασε το τρίθυρο αμάξωμα. Το 1992, οι "Ιάπωνες" υπέστησαν μια μικρή ανακαίνιση, η οποία επηρέασε το εξωτερικό, την εσωτερική διακόσμηση και το τεχνικό μέρος.
Η σειριακή παραγωγή του μοντέλου διήρκεσε μέχρι τον Ιούλιο του 1993, μετά τον οποίο έφυγε από τη γραμμή συναρμολόγησης.
Το "Accord" της τέταρτης γενιάς είναι εκπρόσωπος της κατηγορίας μεγέθους D σύμφωνα με την ευρωπαϊκή ταξινόμηση.
Wasταν διαθέσιμο στις εκδόσεις αμαξώματος ενός sedan, ενός δίθυρου κουπέ και ενός πεντάθυρου station wagon και χαρακτηριζόταν από τις ακόλουθες διαστάσεις κατά μήκος της εξωτερικής περιμέτρου: μήκος - από 4680 έως 4745 mm, πλάτος - από 1695 έως 1725 mm, ύψος - από 1326 έως 1400 mm.
Το μεταξόνιο του "Japanese" έχει τμήμα 2720 mm και η απόσταση από το έδαφος στην στοιβασμένη κατάσταση δεν υπερβαίνει τα 160 mm.
Προδιαγραφές. Η τέταρτη γενιά Honda Accord ήταν εξοπλισμένη με μια μεγάλη γκάμα τετρακύλινδρων βενζινοκινητήρων. Για το αυτοκίνητο, προσφέρθηκαν κινητήρες καρμπυρατέρ με όγκο 1,8-2,0 λίτρων, απόδοσης από 90 έως 110 ίππους και από 143 έως 159 Nm ροπής, καθώς και μονάδες με κατανεμημένο ψεκασμό 2,0-2,2 λίτρων, η επιστροφή των οποίων είναι 133-160 "άλογα" και 179-198 Ν κορυφή ώσης.
Όλο το δυναμικό κατευθύνεται στους μπροστινούς τροχούς μέσω χειροκίνητου ή αυτόματου κιβωτίου ταχυτήτων (στην πρώτη περίπτωση - πέντε σχέσεις, στη δεύτερη - τέσσερις).
Η εμπρός και πίσω ανάρτηση στην τέταρτη γενιά Honda Accord είναι ανεξάρτητος, διπλού τύπου ψαλιδιού. Σε ορισμένες εκδόσεις, χρησιμοποιήθηκε το σύστημα 4WS, το οποίο είχε τιμόνια στον πίσω άξονα. Το τιμόνι είναι εξοπλισμένο με υδραυλικό τιμόνι από προεπιλογή, τα δισκόφρενα είναι εγκατεστημένα μπροστά και πίσω (αεριζόμενα μπροστά).
Τα πλεονεκτήματα του "τέταρτου Accord" περιλαμβάνουν κινητήρες υψηλής ροπής, εργονομικό και ευρύχωρο εσωτερικό, μεγάλο πορτμπαγκάζ, υψηλής ποιότητας υλικά φινιρίσματος, άνετη ανάρτηση, καλό εξοπλισμό, τέλειο χειρισμό, χαμηλή κατανάλωση καυσίμου και σταθερή συμπεριφορά στο δρόμο.
Τα μειονεκτήματα περιλαμβάνουν κακή ηχομόνωση, δαπανηρή συντήρηση, διακοπές στα ανταλλακτικά, μεγάλη ακτίνα στροφής και μέτριο διάκενο από κάτω μέρος.
